мучить; заставить мучиться, страдать. Кан. 1929, № 186. Хăш чух Проххор арăмне çапса хĕнесе хĕн кăтартнă. Икково. Ăйха хĕн кăтартса лариччен часрах çурасчĕ. || Наказать. Якейк. А! вот сана ман пире вăрланăшăн торă хĕн кăтартать. N. Сана та çавăншăн вăл хĕн кăтартрĕ (наказал). Аттик. Хĕн ан кăтартăр, кунта асăнни те асăнманни те пулĕ, эсир ăна ан шырăр, мĕн панипе çырлахса пиллесе тăрăр. (Çураçма; обращение к мертвым). Янш.-Норв. Пире ан çилен, хĕн кăтартса ан усра. (Из молитвы киремети). || Напустить болезнь (о колдуне). КС.
Хĕн кăтарт 1. мучить / измучить кого-что; заставить, мучиться, страдать кого; 2. наказывать / наказать кого.
1. Мĕнпур тăшмансем, пĕр каварлă пулса, Халăха хĕн кăтартнă, çĕлен пек пăвса. И. Малкай. Патша ĕçлекен халăха пусмăрласа, хĕн кăтартса пурăннă-çке-ха. И. Тукташ. 2. Сана та çавăншăн хĕн кăтартнă.
Çавăн пекех пăхăр:
хĕмлен хĕмлентер хĕмсĕрлен хĕн « хĕн кăтарт » хĕн кур хĕн шăкăр хĕн-асап хĕн-асаплă хĕн-асаплăн